Moeilijke Periode

Ik krijg het moeilijker en moeilijker elke dag. Oscar is naar de kribbe, en door de goeie zorg van de meisjes daar stelt me wat gerust. 

Maar mijn gedachten stoppen niet. 

Ik krijg het emotioneel heel zwaar. Ik moet altijd maar blijven rechtstaan voor die 2 mannekes. Die eerste maanden waren 1 waas, je leeft op automatische piloot en je moet verder, je bent mama en je moet er zijn! Als ik nu al terugkijk op die periode heb ik een heel deel baby gemist. Alles is zo snel gegaan,  plots te vroeg bevallen,  meer dan 2 weken ziekenhuis, thuis komen en je wereld stort in. Niets maar dan ook niets heb ik aan die eerste maanden gehad. Alles gaat zo snel! Ondertussen is Oscar al 5 maanden en nu is alles bijna een gewoonte. Maar dat neemt niet je emoties weg. Ik zit in de put en ik kan er met niemand over praten.. elke dag die kine regelen de avond oefeningen.. altijd ben ik beperkt. Ga je ergens een hele dag naartoe? Gaat niet.. je moet oefeningen doen. Wil je uit eten na je werk. Gaat niet je moet oefeningen doen. Wil je gewoon graag deftige uren werken? Gaat niet want ofwel moet je naar de kinesist ofwel moet je aahja oefeningen doen. Ik voel me door dit heel beperkt in doen. Dit neemt elke dag bijna 2 uur in beslag. Plan dit maar ergens in je agenda met 2 Kids een zaak en een huishouden (die meestal blijft liggen).