17maart de dag die we nooit vergeten.
Eindelijk thuis na 2 weken lang ziekenhuis, 2 weken mijn Vicje gemist, 2 helse weken voor heel het gezin. 3 dagen hebben we genoten van ons gezin met 4. Tot die ene telefoon. Die ene telefoon die heel je leven veranderd.
16u55 net wakker na een klein middagdutje met Oscar. Klaar om vicje op te halen uit de kribbe plots telefoon van de kinderarts die Oscar behandelde in het ziekenhuis. Hij zei " dag Axelle is jou man in de buurt want ik heb nogal slecht nieuws" met stress roep ik Joachim en zet mijn telefoon op luidspreker. "Wij hebben slecht nieuws voor jullie, we hebben een afwijking gevonden in de hielprik van Oscar" what!!!?.... en wat is er dan gevonden.. " jullie zoon heeft hoogstwaarschijnlijk Mucoviscidose, ik stuur jullie naar het Uz leuven voor dit verder te onderzoeken, maar er is nog een sprankeltje hoop." ........ daar zit je dan, de tranen vloeien in je ogen, je hart begin te bonzen, je longen ademen sneller en sneller, de vloer voel je onder je voeten wegzakken, muren storten in. Je staat daar plots heel hard te wenen in een 'zwarte' ruimte. Je knuffelt elkaar allebij heel onwetend wat ons nog te wachten staat. Diezelfde dag weten we nog niets.. we zouden vrijdag naar uz kunnen eventueel.. zolang wachten dit kan niet! We zijn dinsdag!
Woensdag 18/3 om 11uur telefoon om te zeggen dat we om 13uur naar het ziekenhuis mochten. Zo misselijk als iets ons klaargemaakt en naar het Uz gereden. Waar we als enige in een wachtzaal zaten met ons 3. Plots zei er een stem 'Oscar?' Dat was de professor. We volgen hem in het vergaderzaaltje. Daaraan wisten we dat dit geen positief gesprek ging worden.. hij vroeg ons wat we al wisten. Niet veel dus.. hij vertelde ons dat hij 99% zeker was dat Oscar de ongeneeslijke ziekte Mucoviscidose heeft. Hij gaf ons de uitleg wat dit allemaal inhoud en wat er verwacht word. We moesten maandag 't.e.m woensdag terug opgenomen worden Oscar en ik. Daar zouden ze ons verder alles leren en uitleggen.. weer helse dagen. Aan vicje proberen uitleggen waarom mama weer weg was met Oscar.
Deze 3 dagen waren voor mij presies gewoon.. ik had alle emotie opzij gezet, al mijn slechte gevoelens waren weg. Ik wou mama zijn...
Je blijven rechtstaan. Blijven mama zijn voor onze 2 jongens. Ik weende wel als ik alleen was of als ik in de ogen van Oscar keek, als ik hem daar zag liggen.. 4 weken oud en al heel zijn leven is bepaald. Heel ons leven is bepaald..
Reactie schrijven