Hier wil ik graag mijn verhaal delen van mijn 2de zwangerschap en bevalling.
In de zomer van 2020 werden we zwanger van ons 2de kindje. Alles verliep goed net zoals ons 1ste. Een top zwangerschap! Hoewel deze al iets sneller zwaarder werd dan de
1ste.
1 voordeel ik was geen diabeet deze keer dus kon eten en drinken wat ik wilde zonder me schuldig te voelen, en door de Covid-19 omstandigheden heb ik bijna heel men zwangerschap thuis
gezeten. Veel rust denk je dan, maar toch dacht baby nummer twee ik kom vroeger dan gepland uitgerekend op 26 maart 2021,(ik had je wel wat vroeger verwacht maar niet zo vroeg...) 23
februari dinsdag namiddag voelde ik een druk in men onderbuik, nooit gedacht dat dit men weeën al gingen zijn. Tegen het avond eten werd dit iets feller, en waarschuwde ik Joachim dat het kon
zijn dat ik hem ging moeten wakker maken snachts, daarom stuurde ik ook al een SMS naar mijn schoonmoeder en vroedvrouw als waarschuwing dat ik ze eventueel kon opbellen indien
nodig.
Joachim kroop om 19 uur zijn bed in omdat hij de vroege shift op zijn werk had. Ik heb vic alleen klaargemaakt voor zijn bedje en naar boven gedragen. Heel de avond en nacht met een
weeën timer en gewone timer gemeten, Amper tot niets geslapen. om de 7 minuten ongeveer een wee heb ik uiteindelijk beslist Joachim wakker te maken om 2u30. Zo konden we onze valies op ons
gemak nakijken en eventueel douchen,... rond 4uur a 4u30 de schoonmama gebeld die er dan rond 5uur was voor vicje op te vangen. Nog even wat proberen eten
en wat cola. Om 6uur hebben we beslist naar het ziekenhuis te rijden voor alle veiligheid omdat we toch nog geen 36 weken zwanger waren en de weeën toch hevig geworden
waren.
Eens aangekomen in het ziekenhuis waren de weeën precies een beetje minder, op het verloskwartier toegekomen en aan de monitor voor een half uur was de gynaecoloog verwittigd. Omdat we nog zo vroeg waren probeerden ze het wat tegen te houden. Wat uiteraard niet gelukt was want meneertje wou ter wereld komen. De hele woensdag werd het erger en erger de pijn het was echt de moment, ik heb heel veel pijn gehad ik heb geroepen en gevloekt. Uiteindelijk beslist voor epidurale waar we uiteraard ook eventjes op moesten wachten. Maar het was het wachten waard. Het werkt zeer snel, eens die gekregen was het een opluchting! Rond 22uur woensdag avond werkte de epidurale en hebben we 1u en half kunnen slapen. Tot ik plots een plof voelde onderaan en alles nat was met een enorme druk. Joachim wakker gemaakt en op het belletje geduwd waren de vroedvrouwen snel daar. Water gebroken! Snel het deken weg, monitor uitgezet en kijken hoever we stonden. Hij was al onderweg! 2voor 12 snachts snel de gynaecoloog gebeld. "Je mag al duwen als je een druk voelt" zeiden de vroedvrouw. De gynaecoloog stormt de kamer binnen snel haar schort aan en handschoenen net op tijd mijn benen in de beugels één perswee één keer duwen, ze had net haar handen klaar en daar was hij al! Om 00u08 is Oscar geboren. Maar dit is nog maar de helft van ons "avontuur" blij dat dit snel voorbij was want de pijn van de weeën heb ik serieus afgezien deze keer. Eén voordeel doordat alles zo snel gegaan is heeft Oscar nog even op mijn borst kunnen liggen, want normaal is dit snel kijken en word hij weggenomen om naar neonatologie te gaan. Van deze kleine 5 minuten heb ik enorm genoten. Zodra de pediater toegekomen was namen ze hem mee voor onderzoek want hij was natuurlijk nog altijd wel wat te vroeg op 35w en 6 dagen is Oscar ter wereld gekomen. Was hij 2 dagen later geboren was er nooit een probleem geweest maar bij ons dus wel. Joachim mee naar de Neonatologie waar we het 2de deel van ons verhaal wel een beetje de HEL kunnen noemen.. Eens ze klaar waren met mij op te lappen werd ik met de rolstoel naar mijn 2 ventjes gebracht daar mocht ik metteen borstvoeding geven. Oscar is een natuurtalent zeggen ze hier. Meteen goed aangehapt en scheutig aan het drinken. Dat was al een geruststelling want bij Vicje was dit een heel ander en moeilijker verhaal.
Reactie schrijven